Podnieś nogę!

Zazwyczaj boimy się zmiany. Mamy komfort, kiedy żyjemy w tym, co znamy. Znane jest bezpieczne, milutkie, cieplutkie.

Nawet gdy nie jest szczytem marzeń, nawet gdy nas blokuje i uwiera – jest nasze, wysiedziane. Wkładamy dużo energii w zakłamywanie rzeczywistości, bo czujemy, że nie jest tak, jak powinno, ale zagłuszamy to uczucie.
Kurczowo trzymamy się tego, co mamy. Zainwestowaliśmy w to, co mamy mnóstwo czasu, emocji i pieniędzy. I teraz to zostawić?
Bywa, że dochodzimy do ściany. Ściany swojej wytrzymałości lub otoczenia. Radykalna zmiana w życiu się wydarza. Mleko się rozlało. Co robić? Jak żyć?
Warto zaprzyjaźnić się ze Sobą i posłuchać swoich myśli. Poczuć swoje prawdziwe emocje. Poznać swoje prawdziwe preferencje. To nie jest łatwe i wymaga czasu i cierpliwości. Idąc przez życie, obrastamy w warstwy, owijamy się w sreberka oczekiwań. Zakrywamy to, co nasze.
Jesteśmy totalnie odcięci od przyrody. Przyroda nieustannie pozostaje w ruchu. Odpływy i przypływy, wschody i zachody, kwiaty i opadające liście.
W życiu codziennym bazujemy na mocnych stronach, na kompetencjach. Zmiana ujawnia nasze słabości i cienie. One też nas określają. Stanowią, że my to my. Kiedy zobaczymy swoje słabości, obraz siebie i swojego życia staje się pełniejszy.
Zmianę można porównać do wysokiego progu. Niezwykle ważne i rozwijające jest przechodzenie przez próg. To moment podnoszenia nogi. Kiedy stawiamy nogę po drugiej stronie progu, kasujemy część rozpoznanych słabości, uwalniamy się od starych schematów. Każdy pokonany próg to krok milowy w kierunku lepszego życia.